We starten ons tweede deel op 10 juli bij een rondrit op Île du Québec, een platteland eilandje voor de stad van Québec. Hiermee is het bezoek aan de stad en de (hoofdzakelijk Frans sprekende) provincie Québec afgerond. Vervolgens rijden we een klein dagje naar beneden naar de hoofdstad van Ontario en Canada: Ottawa. Net voor het donker werd vonden we een camping met wat hulp van enkele vriendelijke lokale mensen. :)
Ottawa
Ottawa staat in de gids beschreven als de saaiste stad van Canada. De gids heeft slechts gedeeltelijk gelijk, want het parlement is wel de moeite om te bezoeken.
Na het brokje Canadese cultuur trokken we iets dichter richting Algonquin Provincial Park, om er ons ten volle voor te bereiden voor 3 dagen “into the wild”. ’s Avonds genoten we voor de laatste keer van een goeie warme hap in de enige lokale pub/restaurant van het gehucht: “de Mad Musher”.
Survival in Algonquin
12 juli: de start van onze survival. Na heel wat survivalprogramma’s op computer te bekijken was het tijd voor het echte werk. Ziehier onze startoutfit:
Even wat toelichting: we sleurden 20 liter water mee, een vislijn, een gek blauw vissershoedje ter bescherming van de zon, tenten, slaapzakken, eten voor 3 dagen en wat basis kledij.
Na een aantal meren over te peddelen kwamen we in onherbergzamer gebied. Verschillende keren moesten we onze gehuurde kano over beverdammen hijsen, of even een 500tal meter dragen tot een volgend meer (via een zogenoemde portage).
De eerste avond kampeerden we aan Lake Tom Thompson. Lucas werd beloond met een paar visjes aan zijn hengel. Dit moet de mooiste plek op aarde zijn om te kamperen:
’s Morgens werden we gewekt door hoefgetrappel van wilde Elanden: een moeder met kalfje. We glipten snel uit onze tent en konden zo op enkele meters van de “moose” komen.
We gingen die dag nog iets verder de wildernis in en sliepen de tweede nacht aan Burnt Island, een groter meer. We vonden terug een plekje aan de waterkant, en maakten opnieuw ons “kamp”. We kookten een primitieve spaghetti en trokken de rest van de etenswaren en afval terug op aan een hoge boom, om geen zwarte beren te lokken.
De laatste dag van onze driedaagse peddelden we terug naar ons startpunt: Canoe Lake. Het was net na de middag (14h). We rammelden en snakten naar een douche, dus gingen we op zoek naar een camping dichtbij Toronto, de volgende plek op ons lijstje. Dit is de BBQ die ons waarschijnlijk het meest gesmaakt heeft:
Toronto
Daags nadien terug vroeg op pad, de CN Tower in Toronto stond van ver te blinken om bezocht te worden. Bovenaan hadden we een prachtig zicht op de hele stad.
Marieke zag het zitten om nog zich nog enkele uurtjes in het verkeer te bijten, zo kwamen we net voor donkeren aan in het dorp Niagara, aan dezelfde rivier en watervallen. De watervallen en het dorp zijn zo commercieel uitgebaat dat het ’s avonds een soort Vegas lijkt.
Niagara watervallen
De Niagara watervallen zelf zijn een must see, heel spectaculair maar oh zo toeristisch. Twee sfeerbeelden:
Straks nog een postje van Montréal :).
Ik haal mijn voornemens van het wekelijks bloggen al lang niet meer, maar dat betekent niet dat deze blog dood is. Ik had al langer plannen om terug eens het stof ervan te blazen. Bij deze een update met wat ik mij, naast 
Bij deze zijn we definitief van al het geregel rond de verhuizing af. De akte van 
Pas uw cijfers op uw interne computer aan. Wie dacht dat we op aarde met ruim 6 miljard zijn, was -net als ikzelf- fout. Eind 2011 zijn we maar liefst met 7 miljard mensen op deze planeet. En 7 miljard mensen, dat zijn er heel wat. Ergens is het beangstigend, als je de bevolkingsgroei bekijkt. Er moeten maar een paar zotten tussen zitten om de boel ferm te verpesten.